ဆင္းရဲေတာ့ ကရုဏာ
ခ်မ္းသာေတာ့ ပီတိ။
အဖိုးအို မေသေသးခင္က
ကုိယ့္ေသြးေတြ ေကာင္းေစေသာဟု
ေဟာခဲ့ေပ၏။
ညီညြတ္ေတာ့ စိတ္ၾကည္
မညီေတာ့ စိတ္ေမာ။
အဖိုးအို မေသေသးခင္က
ေတာင္ေ၀ွးကုိ အေဖာ္ျပဳပါလို႔
ေသြးစည္းမႈေဟာ။
လိမ္မာေတာ့ အားမာန္
မိုက္ျပန္ေတာ့ သနား။
အဖုိးအို မေသေသးခင္က
ျငိမ္းေအးကာ မေနဆိတ္ရွာဘု
စိတ္ေၾကာင့္ၾကမ်ား။
ကုိယ့္တိုင္းျပည္ ကၽြန္ျဖစ္ေတာ့
တဆစ္မွ ငံု႔မခံ
ေတာ္လွန္တဲ့ တို႔အဖိုး။
ကုိယ့္ရာဇ၀င္ အျဖစ္ရံႈးေတာ့
လံုးလံုးမွ ငံု႔မခံ
ေတာ္လွန္တဲ့ တုိ႔အဖိုး။
ျမန္မာ့ေသြးေပပ
ႏႈတ္ခမ္းေမြးတေတာင္ေက်ာ္နဲ႔
ကေလာင္ေမာ္ စိန္တေခ်ာင္းရယ္နဲ႔
ေသာင္းျမန္မာ နယ္တရိုး
ေဒါင္းလံလႊင့္ထိုး။
တင္မိုး
ကဗ်ာကို မ်က္ရႈ ဒီေနရာက ယူပါတယ္။
No comments:
Post a Comment
လာေရာက္ဖတ္ရႈႀကတဲ့ စာဖတ္သူမ်ား အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္....