အလြမ္း၀တၳဳ

ဒို႔ကို အြန္လိုင္းမွာ မေတြ႔ရင္ မခ်စ္ဘူးလို႔ မထင္နဲ႔ဦး။ အဲဒီမွာဒို႔မရိွလည္း တို႔စိတ္ထဲမွာ မင္းအျမဲရွိတာပဲ......။ သူဒီလိုစကားတိုးတိုးေလး ေျပာလွ်င္ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းပါသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဧရာ၀တီေဘးက ကမ္းနား အေၾကာ္ဆိုင္မွာ သေဘၤာေတြဆီက ဥၾသသံ ေက်ာေပးရင္းနက္စ္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ သူ႔အား ေဖ်ာ္တိုက္ခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္မ၏အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေရဒီယိုမွ လႊင့္ေနေသာ `` မင္းမရွိတဲ့ေနာက္´´သီခ်င္းမွလြဲ ၍ အရာရာဟာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ တိတ္ဆိတ္ေနေၾကာင္း
ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေျပာျပမေနခ်င္ေတာ့ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီသီခ်င္းဆံုးလွ်င္အလြမ္းမ်ားနဲ့ ခဏေလာက္ ယစ္မူးပါရေစ။ကၽြန္မ ေဘာလံုး အသင္းေတြအေၾကာင္းသိပ္မသိပါ။ ကစၥပနဒီျမစ္ ေတာင္ န႔ဲေျမာက္ တလွည့္စီ စီးဆင္းေလ့ရွိေၾကာင္းေတာ့ ၾကားဖူးပါသည္။သိခ်င္သည္မွာခ်စ္ျခင္းေမတၱာကေရာ ဒီလိုပဲ ေတာင္လိုလို ေျမာက္လိုလို ေတြ႔ရာအရပ္စီးဆင္းတတ္ပါသလား။ ကၽြန္မခ်စ္ေသာသူသည္ ကၽြန္မလို ေမရွင္သီခ်င္း ၾကိဳက္ရန္လိုမလို လက္ရွိအသက္အရြယ္အရ မေ၀ခြဲတတ္ပါ။ ခုနက၀င္လာတာ oversea call ေလသိိတယ္မလား....သူက သိပ္ဂရုစိုက္တတ္ေတာ့ ဒီလိုပဲ မၾကာခဏေခၚေနေတာ့တာပဲ...ဟဲ ဟဲ..။
ေၾသာ္...အင္း။ ဖုန္းထဲမွာ ဘာ ဘာသာစကားနဲ့ ေျပာၾကသလဲမေမးျဖစ္ပါ။
သူတို႔ရဲ႕ဘာသာစကားတူညီဖို႔သာ အဓိက မဟုတ္ပါလား။ ေလတစ္ခ်က္
မေ၀ွ႕ပဲ ဧကရာဇ္ တစ္ပြင့္ ျဖဳတ္ခနဲ ေၾကြသြားတာဖြင့္မထားေသာမွန္ျပတင္း မွ ရုတ္တရက္ ေတြ႔လိုက္ရသည္ ဟု ေရးလွ်င္သဒၵါအနည္းငယ္ မွား ယြင္း ေနမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
တခါတရံမနာလို၀န္တိုျခင္းသည္ စကားေျပမဆန္ပဲ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆန္ဆန္နားလည္ရခက္ေနတတ္ပါသည္။ နက္စ္ေကာ္ဖီအစားက်စိမ့္တစ္ခြက္မွာေသာက္ျခင္းျဖင့္အလြမ္းမ်ားကိုလမ္းလြဲဖို႔လိုေနေၾကာင္း ေတြးေနမိသည္မွာသိပ္မၾကာေသးပါ။
မနာလို၀န္တိုမွု၊တားဆီးလို႔မႏိုင္တဲ့အလြမ္း၊တစ္ၾကိမ္တစ္ခါသာခ်စ္ျခင္းမွာမွားယြင္းခြင့္ရပါေစ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကဲ့သို႔ ကမၻာၾကီးကိုေက်းဇူးတင္ခ်င္ပါသည္။
ခ်စ္ေသာသူ တမ္းတသတိရျခင္းကအရာရာမွာကပ္ျငိခို၀င္ေနတာဟာျဖင့္ အလြန္ပင္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းပါသည္။ခရမ္းေရာင္ စတပ္ပလာ။ အနီရင့္ေရာင္ ႏွုတ္ခမ္းနီ။ စိမ္းျပာေရာင္အားကစား၀တ္စံု။ မိုးေကာင္းကင္ေရာင္ သြားပြတ္တံ။ အ၀ါႏုေရာင္ကဗ်ာစာအုပ္။ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အမွတ္ထင္ထင္ရွိေနေသာ အေရာင္ေပါင္းစံုသည္လြမ္းဆြတ္မွဳကို အလိုက္မသိ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳေနတတ္သည္။ မၾကာေသးခင္ကပန္းႏုေရာင္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ခ်စ္ေသာသူအားေရးဖြဲ႔ေပးျခင္းျဖင့္ သတိရျခင္းကိုရည္ရြယ္ခ်က္မရွိ ဇာတ္ရွိန္ျမင့္ခဲ့မိေသးသည္။
အရွင္ဘုရား....တပည့္ေတာ္မအား...ေမတၱာျဖင့္....အရာရာအတြက္....ခြင့္လြတ္ေတာ္မူပါ.....။
သူ႔အသံသည္ ကၽြန္မရင္သို႔ ပါရမီရွင္ တစ္ေယာက္၏လက္ႏွင့္ထိေတြ႔ခြင့္ရေသာ classical guitar တစ္လက္ကဲ့သို႔ ျမည္၏။ထို၀ါက် အလြန္အမင္း ကဗ်ာဆန္ေနေသာေၾကာင့္ သကၤမကင္းျဖစ္မိသည္ကုိ ၀န္ခံပါသည္။မေန႔ညကအိပ္မေပ်ာ္၍ ၾကည့္ခဲ့ရေသာ North Country ဇာတ္ကားမွ မင္းသမီး၏
ဆံပင္ပံုစံမ်ိဳး ထားၾကည့္ခ်င္ေနေၾကာင္း သူ႕ကိုေျပာလွ်င္ဘာျပန္ေျပာမည္ထင္ပါသလဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ သူႏွင့္အတူ ဘဲေလး ေဒၚနယ္ဒတ္အတူၾကည့္၍ ဘ၀ကို ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ပစ္ခ်င္လွသည္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုယ္မင္းအတြက္တစ္ေၾကာင္းဆြဲပံုတူေလးတစ္ခု ဆြဲေပးႏိုင္ေစရမယ္လို႔ ေျပာခဲ့မိျခင္းကို
ၾကိဳးမဲ့ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု တစ္ဆိတ္ေလာက္ မေျပာၾကပါနဲ့လား။ ရင္၌ျဖစ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းအား သိုသိပ္ဖံုးကြယ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရျခင္းသည္နာက်င္ဖြယ္ရာဟု မေတြးမိေစဖို႕ မေသခ်ာပါ။ ဤေလာက၌ ပင္လယ္
သမုဒၵရာမ်ားေပ်ာက္ကြယ္၍ ေခ်ာင္းေကာေလးမ်ားသာ တည္ရွိလွ်င္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းပါမည္လဲ။ ပင္ လယ္ ၾကီး ကိုယ္ ျဖတ္ သန္း အ က်င္ နာ ခြန္ အားေတြ ။ ကိုမ်ိဳးေက်ာ့ ရွင္ဘယ္ဘ၀ထိ ဒီလိုသီခ်င္းေတြနဲ့ ကၽြန္မတုိ႔ကိုႏူးႏူးည့ံညံ့ ႏွိပ္စက္ေနဦးမွာလဲ။ ကိုးေပပတ္လည္က်ယ္ေသာအခန္း၏မ်က္ႏွာက်က္၌ ၀ပ္အား တစ္ရာတိတိရွိေသာမီးသီးတစ္လံုးခ်ိတ္ဆြဲတပ္ဆင္ထားသည္။ မလိုအပ္ပဲ စြမ္းအင္သံုးရန္
ပ်င္းေသာေၾကာင့္ ထိုမီးသီး လင္းမေနပါ။ တစ္ဖြဲဖြဲေၾကြက်ေနေသာသတိရျခင္းမ်ားကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျမင္ႏိုင္ေအာင္ အခန္းတြင္း၌ အလင္းေရာင္
လံုေလာက္ပါသည္။ ဒီတစ္ေၾကာင္း ေရးျပီးလွ်င္ ဧရာ၀တီဘက္သို႔တစ္ေခါက္သြားခ်င္သည္။ ျပီလွ်င္ ကၽြန္မ သူ႔ကို သိပ္ xxxxxxx ေၾကာင္းဧရာ၀တီကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာျပရဦးမည္။

မာႏြယ္ေအး